خوراک اسب (Horse Feed) تغذیه اسب یک علم و هم یک هنر است و متخصص تغذیه باید هر دو را با هم داشته باشد. برای داشتن مدیریت صحیح تغذیه ای، باید اصولی را رعایت کرد. آگاهی از آناتومی و فیزیولوژی دستگاه گوارش، شناخت مواد مغذی و احتیاجات است، آگاهی از انواع سیستم های ارزیابی مواد مغذی، شناخت خوراک های معمول در تغذیه اسب، دانستن روش های مختلف جیره نویسی و تغذیه ی عملی در این رابطه اهمیت دارد.توانایی تشخیص تفاوت های فردی بین اسب ها نیز برای یک متخصص تغذیه ضروری است.

خوراک در دستگاه گوارش هضم و سپس جذب می شود تا نیازهای بدن را تامین کند. هضم در اسب شامل هضم میکانیکی، شیمیایی، آنزیمی و باکتریایی است. هدف از فرایند گوارش این است که مواد غذایی برای جذب آسان توسط بدن و اجزا ساده تری تجزیه شوند. فرایند جذب نیز شامل مراحلی است که طی آن مواد مغذی حاصل از خوراک ها از دیواره روده عبور کرده و به داخل خون لنف وارد میشوند.

جانوران دارای سیستم های گوارشی متنوع و تخصص یافته ای میباشند که به آنها امکان استفاده از رژیم های غذایی متفاوت و متنوع را می دهد. گوشتخواران که بیشتر تمایل دارند، غذای خود را به صورت آماده و غذایی سهل الهضم مصرف کنند، در مقایسه با دیگر حیوانات دارای دستگاه گوارش نسبتا ساده تری اند.

کربوهیدرات یکی از مهم ترین ترکیبات اصلی در بافت گیاهان است. حدود 70% از مواد  علوفه ای خشک و 85% از وزن غلات دانه ریز را کربوهیدرات تشکیل میدهد کلروپلاست سلول محل تولید کربوهیدرات طی فرایندی به نام فتوسنتز است.

کربوهیدرات ها در بدن جانوران بیشتر به صورت گلوکز و گیلکوژن وجود دارند این مواد انرژی مورد نیاز سلول و همچنین انرزی مورد نیاز برای انقباض ماهیچه را فراهم میکنند بنابراین اسب در غذای روزانه خود به مقدار بالایی از کربوهیدرات نیاز دارد. اگر کربوهیدرات در غذا به مقدار زیاد و بیش از حد لازم وجود داشته باشد، مقداری ازآن که صرف تولید انرژی نشده است، در بدن به صورت چربی ذخیره شده و باعث چاقی و افزایش نمره وضعیت بدنی(BCS) اسب می شود.