مرغ تخمگذار (Laying hens) تامین خوراک مصرفی مرغ تخمگذار، عمده ترین هزینه تولید تخم مرغ های جوجه کشی را به خود اختصاص می دهد. بنا براین این عامل موجب ایجاد اختلاف در جنبه های اقتصادی مدیریت پرورش مرغ تخم گذار در نواحی مختلف است.

در یک مزرعه تخم مرغ های قابل جوجه کشی به طور روزانه یا بسته به شرایط ذخیره سازی آنها در مزرعه، حداقل دو بار در هفته به شرکت های جوجه کشی انتقال خواهند یافت.

به طور کلی محیط و سالن های نگهداری مرغ بر اساس میزان کنترل شرایط محیطی به چند شکل عمده انجام میگیرد.

در اقلیم های گرم به طور مرسوم سالن ها به شکل کاملا باز طراحی میشوند چنین شیوه طراحی، هوای طبیعی تا حداکثر مقدار ممکن در سالن جریان خواهند یافت. ولی به دلیل عدم کنترل نوردهی، دمای داخل سالن دقیقا بازتابی از شرایط محیطی بیرون سالن است.

عوامل زیادی بر مصرف خوراک و احتیاجات پروتئین مرغ های تخم گذار بالغ موثرند. از بین این عوامل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• اندازه و نژاد مرغ
• حرارت محیط
• میزان تولید روزانه تخم مرغ
• نحوه پرورش(قفس یا بستر)
• فضای اختصاص داده شده برای تغذیه هر مرغ
• عمق جیره در داان خوری های خودکار
• مناسب یا مناسب بودن نوک چینی
• تراکم گله
• قابلیت دسترسی و ترکیب آب آشامیدنی
• وضعیت بیماری در گله
• میزان انرژی جیره

نژاد های سنگین طیور بیش از نژاد های سبک وزن خوراک مصرف میکنند که به خاطر نیاز بیشتر آن ها به انرژی  نگهداری است. سویه های سنگین تر به مقدار پروتئین روزانه بیشتری برای نگهداری نیازمندند. در صورتی که فرض شود یک نژاد سنگین، روزانه تقریبا 115 گرم خوراک مصرف میکند اگر مقدار پروتئین جیره 18% باشد در این صورت این مرغ ها هر کدام روزانه حدود 21گرم پروتئین دریافت میکنند. اما یک سویه جدید لگهورن سفید کوچک که در همین دمای محیطی از جیره ای با همان مقدار انرژی تغذیه میکند، با توجه به مصرف روزانه ی تقریبا 95گرم خوراک، نیازمند وجود 19% پروتئین در جیره است تا روزانه 18 گرم پروتئین دریافت کند. میزان پروتئین و اسید های آمینه ی جیره برای مرغ های تخمگذار سنگین وزن و مرغ های تخمگذار سبک وزن تا 10% متفاوت است. همین مقدار تفاوت هم برای پروتئین جیره ی مرغ های تخمگذار با تخم قهوه ای و سفید وجود دارد.