لیپازها (Lipases) چربی های مورد استفاده در جیره ی طیور کارایی متفاوتی دارد که عمدتا به سن پرنده و درجه اشباع بودن چربی بستگی دارد. جوجه های جوان(کوچک تر از 21 روزگی) چربی های اشباع را به سختی هضم میکنند؛ این امر عمدتا ناشی از تولید محدود آنزیم لیپاز و در درجه دوم به دلیل ناکارایی چرخه نمک های صفراوی است که عامل مهمی در امولسیفه کردن چربی هاست. افزودن لیپاز باعث افزایش خطی میزان هضم چربی و مقدار AMEn جیره میگردد. همچنین مقدار چریبی مواد دفعی به صورت صابون های غیر قابل هضم کاهش می یابد. این صابون ها با اتصال مواد معدنی نظیر کلسیم به اسید های چرب اشباع به سهولت تشکیل میشوند. در حال حاضر به نظر می رسد آنزیم های لیپاز موجود در بازار موجب کاهش مصرف خوراک گردند. البه آنزیم لیپاز مورد استفاده در این پژوهش عصاره ی لوزالمعده خوک بود که ممکن است به هرمون های نظیر کوله سیستوکینین آغشته باشد که این هرمون ها باعث کاهش خوراک میشوند.

اولین بار استفاده از آنزیم ها به عنوان افزودنی های خوراکی برای افزایش قابلیت هضم برخی اجزای خوراکی نظیر چاودار و جو انجام شد. این غلات حاوی کربوهیدرات های پیچیده ای هستند که اب موجود در دستگاه گوارش را جذب و مخلوطی چسبنده ایجاد میکنند، همچنین مواد دفعی طیور دراین مواقع بسیار مرطوب خواهد بود. تحقیقات انجام شده پیرامون میزان چسبندگی مواد گوارشی باعث افزایش اهمیت کربوهیدارت های غیر قابل هضم شده است. این کربوهیدرات ها پیش از این به الیاف خام موسوم بوده و امروزه به طور کلی به پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای معروف اند. آنزیم ها باعث کاهش قابلیت دسترسی ماده مغذی می شوند. در غلاتی نظیر گندم، جو و به ویژه چاودار مقدار زیادی NSP یافت می شود.

استفاده از آنزیم ها می تواند باعث افزایش قابلیت استفاده ی مواد خوراکی پروتئین دار نظیر کنجاله سویا گردد. فیتاز آنزیمی متفاوت است که مولکول غیر قابل هضم اسید فیتیک را هضم میکند. بنابر این به کار گیری فیتاز باعث افزایش هضم فسفر و کاهش دفع آن به وسیله ی پرنده میشود.